Miesiąc: październik 2023

Zapraszamy do lektury kolejnego wydania publikacji Pracownik i pracodawca w sądzie. Publikacja została wydana wspólnie z Dziennikiem Gazetą Prawną.

Zawiera omówienie następujących zagadnień:

• Pracodawca w sądzie – kto jest stroną w postępowaniu?
• Jak długo trwa i ile kosztuje sprawa pracownicza?
• Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę.
• Sprawy dotyczące mobbingu i dyskryminacji.
• Rozprawy o wynagrodzenie za nadgodziny.
• Spory sądowe związane z work-life balance.
• Kontrola trzeźwości pracowników i jej skutki w sądzie.
• Sprawy dotyczące sygnalistów w miejscu pracy.

Książka do nabycia tutaj.

Atrakcyjność alternatywnych form zatrudnienia w odniesieniu do umowy o pracę jest dwojaka. Pierwsza – to sztywne elementy samej konstrukcji umowy o pracę, druga – względy podatkowo-zusowskie. Alternatywne umowy zatrudnienia dają większą elastyczność, która może bardziej odpowiadać podmiotowi zatrudniającemu. – r. pr. Łukasz Chruściel w podsumowaniu konferencji 2023 HR Master, organizowanej przez Akademię Wiedza i Praktyka.

Podsumowanie dostępne tutaj.

Mimo że temat Ukraińców był w różny sposób wykorzystywany w minionej kampanii wyborczej, to ryzyko nieprzedłużenia ochrony czasowej, szczególnie po zmianie rządu, oceniam jako bardzo niskie. Z perspektywy prawnej decyzje wydawane przez instytucje UE są wiążące, a ich wykonanie nie może być ograniczane aktami prawa krajowego. To oznacza, że Polska będzie musiała dostosować się do rozstrzygnięć unijnych i przedłużyć ochronę dla obywateli Ukrainy na kolejny okres. – adw. Karolina Schiffter komentuje dla Dziennika Gazety Prawnej.

Artykuł tutaj.

Pan Jakub zakończył remont firmy i od poniedziałku wszyscy pracownicy zaczęli pracę w nowym biurze. Ku zaskoczeniu pracowników, Pan Jakub zlikwidował dotychczasową palarnię i nie wydzielił żadnej innej przestrzeni, aby pracownicy podczas przerwy mogli wyjść na papierosa. W ocenie pracowników, przepisy BHP nakładają na pracodawcę obowiązek wydzielenia palarni w firmie, a jego niezrealizowanie stanowi wykroczenie związane z BHP. Czy Pan Jakub jest faktycznie zobowiązany do wydzielenia palarni w firmie i co się stanie, jeśli tego nie zrobi?

Odpowiedź: Nie, obowiązujące przepisy dot. BHP nie nakładają na Pana Jakuba obowiązku zorganizowania przestrzeni na palarnię w firmie, a tym samym Pan Jakub nie popełni wykroczenia związanego z BHP, jeśli jej nie wydzieli.

Przepisy dotyczące obowiązku wydzielenia palarni w miejscu pracy zmieniły się w 2011 r. na skutek nowelizacji rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Obowiązujące przepisy nie wymieniają już palarni w katalogu „pomieszczeń sanitarnych”, które pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikom.

Brak obowiązku Pana Jakuba do wydzielenia palarni wynika też z przepisów o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych. Zgodnie art. 5a ust. 3 pkt 5 ustawy, właściciel lub zarządzający mogą wyznaczyć palarnię w pomieszczeniach zakładu pracy. W związku z tym, że Pan Jakub może, a nie musi wyznaczać palarni w miejscu pracy, to jej niezorganizowanie nie będzie stanowiło wykroczenia w rozumieniu art. 283 KP.

Pytanie #95: Czy wszyscy pracodawcy są zobowiązani do wpłacania równowartości odpisów i zwiększeń na dany rok kalendarzowy w ustawowych terminach, tj. 75% ich równowartości do 31 maja danego roku, a całości do 30 września danego roku?

Odpowiedź: Nie. Artykuł 6 ust. 2 ustawy wyłącza spod obowiązku przekazywania tych odpisów i zwiększeń w ustawowych terminach pracodawców wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy, tj. tych, którzy na dzień 1 stycznia danego roku zatrudniają mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Tworzenie funduszu jest bowiem u nich jedynie fakultatywne. Nie oznacza to jednak, że ta kategoria pracodawców ma pełną swobodę we wpłacaniu do funduszu równowartości odpisów i zwiększeń na dany rok kalendarzowy. Wpłaty powinny nastąpić najpóźniej w terminie umożliwiającym wypłatę z funduszu świadczeń wszystkim uprawnionym osobom.

ORZECZENIE MIESIĄCA: PRACODAWCA MOŻE ŻĄDAĆ ZADOŚĆUCZYNIENIA ZA OPUBLIKOWANĄ O NIM OPINIĘ W INTERNECIE

3 października 2023 r. SN ostatecznie potwierdził, że spółka może żądać od osoby fizycznej zadośćuczynienia pieniężnego za opublikowaną o niej w Internecie negatywną opinię, która godzi w jej dobre imię i wizerunek. W naszej ocenie oznacza to m.in. rozszerzenie zakresu odpowiedzialności pracowników za treści dotyczące pracodawcy a publikowane w sieci.

Sąd trafnie zauważył, że nie ma podstaw ograniczanie możliwości żądania zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych z art. 448 KC wyłącznie do osób fizycznych. Orzeczenie otwiera drogę do wytaczania spraw przede wszystkim przez pracodawców, których renoma i dobre imię zostały nadszarpnięte przez niezweryfikowane i często bezpodstawne opinie w sieci. Orzeczenie może oznaczać koniec ery eldorado platform opiniotwórczych i grup związkowych, na których każdy może anonimowo i bez konsekwencji wypowiadać się o pracodawcy (często nawet nie swoim).

Uchwała Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2023 r., sygn. akt III CZP 22/23

Tło sprawy

Sprawa dotyczyła usunięcia spornej, negatywnej opinii zamieszczonej przez konsumenta na portalu Google Maps m.in. na temat jakości produktów oraz złego sposobu prowadzenia działalności przez spółkę sprzedającą pompy ciepła. Firma domagała się przeprosin, usunięcia opinii i zasądzenia 22 000 zł zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Sprawa trafiła do Sądu Okręgowego w Gdańsku, który w dużej mierze przyznał spółce rację i zasądził od jej klienta 5 000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie jej dóbr osobistych.

Klient nie zgodził się z wyrokiem SO i złożył apelację. Sąd Apelacyjny w Gdańsku zastanawiał się, czy można przyznać zadośćuczynienia zgodnie z art. 448 KC, jeśli pokrzywdzonym jest firma, a nie osoba fizyczna. Zagadnienie to budziło wątpliwości w doktrynie i orzecznictwie. Zapytał więc Sąd Najwyższy, który potwierdził możliwość zasądzenia zadośćuczynienia za krzywdę na rzecz osoby prawnej, czyli w praktyce przede wszystkim – spółek kapitałowych.

Komentarz PCS | Littler

Orzeczenie uważamy za słuszne i w pełni się z nim zgadzamy.

Nietrafiona naszym zdaniem jest argumentacja RPO (który dołączył do postepowania), według którego do osoby prawnej art. 448 KC nie ma zastosowania, bo ta, jako fikcyjny twór prawa, nie doznaje krzywdy, gdyż nie może, tak jak człowiek, przeżywać i doznawać cierpienia, smutku czy bólu.

Art. 448 KC nie ogranicza zakresu dóbr osobistych, które mogą zostać naruszone, ani katalogu osób, które mogą dochodzić zadośćuczynienia z tytułu tego naruszenia. Możliwość ta dotyczy wszystkich dóbr osobistych, niezależnie od podmiotu, którego dotyczą.  Osoby prawne są tak samo narażone na „szkodę niematerialną” jak osoby fizyczne. W obecnym świecie, gdy nawet niepotwierdzone zarzuty i fałszywe oskarżenia mogą bezpośrednio wpływać na wyniki finansowe firm a przez to na ich być czy nie być, ochrona prawna musi rozciągać się także na nie.

Omawiana uchwała ma rewolucyjne znaczenie dla rynku pracy. Odbiera ona konsumentom, pracownikom i związkowcom poczucie bezkarności i braku konsekwencji za komentarze zamieszczane w sieci na temat firm, niezależnie od łączącej ich z nimi relacji.

Na baczności muszą mieć się w szczególności administratorzy platform opiniotwórczych i forów dyskusyjnych, ale także związki zawodowe, które na swoich internetowych profilach i fanpage‘ach nierzadko niepochlebnie wypowiadają się o pracodawcy, zarzucając mu np. bezprawność działania. Jeśli zarzuty uczestników forum okażą się nieprawdziwe i krzywdzące dla pracodawcy, będzie mógł dochodzić zadośćuczynienia.

Oczywiście odróżnić trzeba sytuacje wyrażania swoich opinii w zamkniętej grupie adresatów a publicznie – na forum wszystkich. W tym drugim przypadku skala naruszeń, doniosłość krzywdy a tym samym – potencjalna wysokość zadośćuczynienia – będzie dużo wyższa.

Spodziewamy się, że autorzy ofensywnych wpisów będą ostrożniejsi. Wolność wypowiedzi nie jest bowiem nieograniczona i za szerzenie nieprawdziwych, krzywdzących treści autora można pociągnąć do odpowiedzialności.