Cykl #ProcesoweWtorki: Ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych

Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę w trybie natychmiastowym, jeśli pracownik dopuści się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Taka forma rozwiązania umowy jest potocznie nazywana zwolnieniem dyscyplinarnym.

Co zwolnienie dyscyplinarne oznacza w praktyce?

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, podstawą zwolnienia dyscyplinarnego mogą być zawinione uchybienia pracownicze, które spowodowały zagrożenie interesów lub istotną szkodę w mieniu pracodawcy (wyrok SN z 23.09.1997 r., sygn. I PKN 274/97).

Przykładowe przyczyny zwolnienia dyscyplinarnego z orzecznictwa:

• wykonywanie pracy w stanie nietrzeźwości;
• prowadzenie działalności konkurencyjnej pomimo zawartej umowy o zakazie konkurencji;
• stałe popełnianie błędów w wykonywaniu podstawowych zadań;
• tworzenie napięć i konfliktów w zakładzie pracy;
• wykorzystanie stanowiska pracy do celów prywatnych sprzecznych z interesem pracodawcy.

Od zwolnienia dyscyplinarnego pracownikowi przysługuje odwołanie do sądu pracy, w którym to pracodawca musi wykazać prawdziwość i konkretność przyczyn rozwiązania umowy. W sądzie pracownik może domagać się przywrócenia do pracy lub odszkodowania.

Przykładowe określenie w regulaminie pracy lub w umowie o pracę, jakie zachowania będą traktowane jako ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, a także regularne szkolenia i uświadamianie pracowników w tym zakresie mogą ograniczyć ryzyko sporu.