Zdrowe miejsce pracy: Awantura o Celsjusze

Za nami kilka wyjątkowo wietrznych dni. Trudne, ekstremalne warunki atmosferyczne – wichury, mrozy czy upały często są przyczynkiem do rozmów pomiędzy pracownikami jaka temperatura powinna być w miejscu pracy. Temat ten, wywołuje zwykle dużo emocji, w głównej mierze wśród pracowników pracujących na dużych przestrzeniach – w halach czy na open-space. Jest to szczególnie widoczne w miejscach, gdzie sami pracownicy mają dostęp do termostatów, klimatyzatorów, wentylatorów czy innych urządzeń, które regulują wysokość temperatury w pomieszczeniach. Ożywione dyskusje i poważne konflikty wywołuje zarówno zwiększanie poziomu ciepła lub chłodu, jak i stopień wentylacji. Często ich podłożem nie jest zła wola osób zajmujących jedno pomieszczenie, a wyłącznie ich indywidualne uwarunkowania fizyczne.

Wysokość temperatury w miejscu pracy zależy od rodzaju wykonywanej pracy. Przepisy prawa milczą natomiast na temat termicznych różnic występujących wśród pracowników. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy pomieszczenia pracy i ich wyposażenie powinny zapewniać pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy. W szczególności w pomieszczeniach pracy należy zapewnić oświetlenie naturalne i sztuczne, odpowiednią temperaturę, wymianę powietrza oraz zabezpieczenie przed wilgocią, niekorzystnymi warunkami cieplnymi i nasłonecznieniem, drganiami oraz innymi czynnikami szkodliwymi dla zdrowia i uciążliwościami. W pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy (metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej wykonania) nie niższą niż 14 °C, chyba że względy technologiczne na to nie pozwalają. W pomieszczeniach pracy, w których jest wykonywana lekka praca fizyczna, i w pomieszczeniach biurowych temperatura nie może być niższa niż 18 °C. Powołane powyżej wartości to minimalne warunki w jakich pracownicy mogą pracować. Nie istnieją natomiast normy określające temperaturę maksymalną (choć w przypadku, gdy temperatura przekracza 28 °C, pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikom napoje np. wodę).

Wobec ogólnych i dosyć szerokich regulacji ustawowych, o ile techniczne wymogi prowadzonej działalności nie wymuszają stosowania konkretnych parametrów, pracodawca powinien we własnym zakresie doprecyzować jakie temperatury pomieszczeń są uważane za optymalne (liczne zasady dobrych praktyk jako optymalne wskazują przedział 22°C – 24°C) i jakie są możliwości samodzielnej regulacji temperatury na powierzchniach, zajmowanych przez większe grupy osób.

W przypadkach istotnych różnic w preferencjach termicznych wśród pracowników pracodawca może dokonać podziału pracowników w taki sposób, aby osoby ciepłolubne nie pracowały w bezpośredniej bliskości tych, dla których najbardziej pożądana jest temperatura minimalna określona przepisami– tj. 18 °C.

Brak komfortu termicznego to temat, który nie powinien być trywializowany, bowiem fizyczne warunki pracy, w szczególności hałas (szum wentylacji), zbyt wysokie temperatury, zbyt niskie temperatury, nieprzyjemne lub uciążliwe zapachy na stanowiskach lub w pomieszczeniach pracy, są wymieniane jako jedne z podstawowych czynników stresogennych. Te czynniki zewnętrzne samodzielnie lub w połączeniu z innymi negatywnymi zjawiskami występującymi w miejscu pracy mogą w sposób istotny wpływać na poziom skupienia pracownika a tym samym na jakość jego pracy czy ogólny well-being w miejscu pracy.

Chętnie poznamy przykłady konfliktów termicznych, które występują w Państwa organizacjach i podpowiemy co zrobić, aby ich uniknąć.